BOJUTSU

Japończycy od zarania używali drewnianej broni o różnej długości zarówno do walki, jak i w celach ceremionialnych. Natura pobłogosławiła japońskie wyspy, każąc na nich rosnąć doskonałemu „ kashi ”, gatunkowi wiecznie zielonego dębu, z którego można wytwarzać praktycznie niezniszczalne kije.

Klasyczny bushi ( wojownik ) nigdy nie cenił kija. W jego oczach była to broń zbyt mało szlachetna bo przecież każdy mógł ją posiadać, a w dodatku – jakiż prestiż miał zwykły drewniany kij w porównaniu ze wspaniałością miecza. Tym niemniej efektywność tej broni sprawiała, że wojownik

w żadnym razie nie mógł sobie pozwolić na brak wyszkolenia w zakresie walki kijem. Sposoby wykorzystania w starciu kija noszą nazwę bojutsu , czyli „ sztuka kija”. Bo jest kijem o długości 180 cm. Bojutsu należało do programów nauczania ponad trzystu szkół.

JOJUTSU

JOJUTSU – rozwój systemu posługiwania się w walce kijem krótszym niż bo ( Jo długość 128 cm )jest dziełem determinacji czy też obsesji jednego tylko człowieka – Muso Gonnosuke, wojownika szkoły Tenshin Shoden Katori Shinto. Po porażce, jakiej doznał z rąk Miyamoto Musashiego, najbardziej utalentowanego szermierza siedemnastowiecznej Japonii, Gennosuke postanowił zmyć hańbę i rozwinął system zwany jojutsu, „ sztuką kija”. Jojutsu jest syntezą technik zaczerpniętych z różnych sztuk walki. Za pomocą Jo ( kija o długości 128 cm ) można było wykonywać pchnięcia ( tsuki ) pochodzące ze sztuki władania włócznią , uderzenia (utsu) charakterystyczne dla miecza lub kija oraz zamaszyste ruchy ( harai ) typowe dla naginaty. Połączenie tych wszystkich technik w serie szybkich ruchów dawało możliwość skutecznej obrony przed każdą ze standardowych broni bujutsu.

Ponieważ kij jo jest krótszy i dużo lżejszy od długiego bo , techniki jojutsu różnią się od tych stosowanych w bojutsu. Jedna z różnic widocznych to szybkość i duża częstotliwość ruchów w walce.

Założona w siedemnastym wieku szkoła Shindo Muso dała początek ponad siedemdziesięciu innym stylom jojutsu.

KIJ – JO W ŚLĄSKIEJ AKADEMII AIKIDO

W Śląskiej Akademii Aikido duży nacisk kładzie się na naukę sztuki walki kijem szkoły Shindo Muso – Ryu Jojutsu, co oznacza „Niebiańską ( Boską ) Drogę Kija Muso” . Trening jojutsu jest znakomitym sposobem na rozwijanie zręczności , szybkości i zwinności dlatego zajęcia z Jo prowadzone są dla grup dziecięcych, młodzieży i dorosłych. W tej szkole głównym celem jest nauka uderzeń i pchnięć – splot słoneczny (suigetsu ), skroń , punkt między oczami ( uto ) , ręce ( nadgarstki ) oraz oba boki tułowia. Podstawowe uderzenia i bloki praktykowane są najczęściej w formie kata. W naszej akademii doskonalenie walki kijem obejmuje 12 technik podstawowych ( kihon dosa ) na bazie których zbudowane jest 12 form treningowych ( kata).

Trening AIKI JO to nazwa treningu z jo zaadoptowana na potrzeby aikido. W zakres „aiki jo” wchodzą między innymi „ jo kata” „kumi jo” „ jo suburi” oraz „ jo tori” :

JO KATA – skodyfikowana sekwencja ruchów, złożona głównie z uderzeń, bloków, zmiany pozycji. Ruchy w kata to perfekcyjna forma, pozwalająca na rozwój technicznej doskonałości. Jo kata pozwala na indywidualną praktykę. Sam kształt, wykonanie, liczba zawartych ruchów zależą od szkoły oraz nauczyciela.

JO SUBURI – podstawowe ruchy , uderzenia i bloki ćwiczone indywidualnie

KUMI JO – uczy kontrolowania właściwego dystansu

JO TORI – zbiór technik rozbrajania przeciwnika atakującego jo