AIKIDO – (w dowolnym tłumaczeniu rozumiane jako droga do zharmonizowania siły wewnętrznej: ai – harmonia, miłość, Ki – energia wewnętrzna człowieka, do – droga) zostało stworzone przez mistrza Morihei Ueshiba, który studiował japońskie sztuki walki na przełomie XIX i XX wieku.
W 1927 roku założył on w Tokio pierwszą szkołę AIKIDO, która działała do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie jej działalność została reaktywowana i od drugiej połowy lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku Aikido zaczęło przenikać najpierw do USA, a następnie do Europy. Aikido należy z pewnością do najbardziej wysublimowanych i wyrafinowanych sztuk walki, która „na swoich wyższych poziomach staje się efektywną dyscypliną służącą rozwojowi, integracji i wykorzystaniu całości sił każdego człowieka zarówno fizycznych jak i duchowych” (Adeli Westbrook i Ocar Ratti: „Aikido i dynamiczna sfera”).
Perfekcja w Aikido polega na idealnym zharmonizowaniu się z ruchami przeciwnika podczas walki. Dzięki różnorodności technik (umiejętności posługiwania się kijem, mieczem, walki w pozycji siedzącej, wykorzystania rzutów i dźwigni) oraz ich dynamice Aikido jest bardzo spektakularną i efektywną sztuką. (Jacek Wysocki: „Aikido bez tajemnic”). Aikido nie jest techniką, sposobem walki z przeciwnikiem – jest drogą do przywrócenia światu pokoju i jedności, do uczynienia z ludzi jednej wielkiej rodziny (M. Ueshiba, cyt. za Jacek Wysocki: „Aikido bez tajemnic”) Konsekwencją takiego podejścia jest między innymi to, że Aikdo jako jedna z niewielu (o ile nie jedyna) sztuka walki nie dopuszcza formy walki sportowej (nawet podczas treningu) oraz bezpośredniej rywalizacji w tym obszarze. W tym sensie Aikido nie jest dyscypliną sportową.
Jedyną dopuszczalną formą rywalizacji są pokazy inscenizowanych walk oraz prezentacja form (kata). Aikido wymaga pokojowego nastawienia do wszystkich ludzi, a nie dążenia do tego aby być silnym po to tylko by móc pokonać przeciwnika (M. Ueshiba, cyt. za Jacek Wysocki: „Aikido bez tajemnic”).
Powyższe cechy Aikido powodują, że sztuka ta niesie ze sobą ogromny walor wychowawczy. Każdy z trenerów posiadający najwyższe kwalifikacje oprócz ćwiczeń fizycznych stara się kształtować charakter swoich podopiecznych, kładąc nacisk na samodyscyplinę, cierpliwość, regularność i wytrwałość, pozytywny stosunek do ludzi i do otaczającego świata.